als het wintert in de zomer
lang geleden dat ik me zo heb mogen zien
gewaad in bloeddoorlopen tekenen van mijn rotte ziel
alsof ik daar immer wachtend lag te rusten
tot deze dag de dood mij zachtjes in het oor
een gedichtje toefluistert van duizenden redenen
ik zou wel willen lachen om dit onheil
wat had ik graag gedacht
dat het maar een mopje was
maar het kwaad is geschied
ze zijn er weer
de schaduwen in mijn hoofd
de tierende schreeuwstemmen
die me voor eens en altijd duidelijk
het leven zullen ontnemen
op een dag als deze
als het wintert in de zomer
Reacties op dit gedicht
| Tim Mooij: | Zondag, juli 10, 2005 13:00 |
| jeah... grt T |
|
| Innerchild: | Donderdag, juli 07, 2005 10:07 |
| Gelezen en gevoeld ... Knuf / Innerchild |
|
| sunset: | Donderdag, juli 07, 2005 09:07 |
| Voelbaar. En huiverig-pijnlijk verwoord. Liefs en warme knuf / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 07 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||