angst voor het mes
Voor me ligt het mes
De gevoelens in mijn hoofd
Een roodbruin handvat
Een glimmend lemmet
Het bloed dat van mijn arm afdruipt
Valt op de lakens van mijn bed
Mijn gevoelens lijden hun eigen leven
En sturen het mes naar mijn arm
Het glijd in mijn vel
En het bloed dat eruit stroomt is nog vers en warm
Het bloed word een korst
Net als water dat bevriest in de vorst
Maar vorst ontdooit weer
Als de zon gaat schijnen
Maar de littekens op mijn armen
Zullen nooit verdwijnen
Mijn gevoelens zullen altijd hun eigen leven blijven lijden
Ik heb nog weinig kracht
Maar ik zal mijn angst voor het mes bestrijden
Reacties op dit gedicht
| kleine ikke: | Woensdag, augustus 10, 2005 02:37 |
| Je machteloosheid lijkt ontzettend groot... ik hoop dat je de moed vindt om te leren vertrouwen. Misschien is je geloof wel de eerste houvast die je zal verderhelpen... |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sitis | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 07 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||