De glans verdwijnt
De nacht schijnt
haar donkerste zwart
en lijkt eindeloos diep te zijn
vol voelbare dreiging
het maakt me bangLeven is niet meer
zomaar leven
maar gemaakt tot
een afweging van hoeveel
risico je geluk waard isEn van elke dageraad
die nog zal komen
zullen de kleuren
minder fel zijn
de glans verdwijnt
Reacties op dit gedicht
| Niniki: | Vrijdag, juli 08, 2005 10:21 |
| Ik kan me alleen nog aansluiten bij Milamber. Zo mooi als dit omschreven is..... knuffie Renate |
|
| milamber: | Vrijdag, juli 08, 2005 09:27 |
| sluit je ogen voor de schildering die te donker wordt om te doorzien, en teken zelf de kleuren die de wereld doen verlichten. Prachtig droef geschreven. groetjes kerwin |
|
| Rien de Heer: | Vrijdag, juli 08, 2005 07:23 |
| Maar de glans zal ook weer terug komen..... Groetjes, Rien. |
|
| hiljaa: | Vrijdag, juli 08, 2005 07:01 |
| mooi geschreven! knufliefs--hiljaa-- |
|
| m@rcel: | Vrijdag, juli 08, 2005 00:48 |
| heel mooi geschreven slaap lekker m@rcel |
|
| Nemesis: | Vrijdag, juli 08, 2005 00:34 |
Teneergeslagen. Mooi beschreven, maar ik ben verslaafd aan uw hoop. Waar is ze gebleven? Liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Renate-td- | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 08 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||