Een wereld van verschil


Je denkt er nooit aan,
waarom zou je ook.
Toch zo ineens, je gedachten té snel
De beelden vliegen té vlug.
Je toekomst, op 'n zijden draadje hangend.
De stress komt je tegemoet.
Het kan niet, 't mag gewoon niet.
Stil van binnen, denkend.
Eigenlijk weet ik het antwoord wel
't is mijn straf, mijn eigen schuld.
Mijn binnenste krimpt ineen.
Zo opeens wordt je geconfronteert
't is geen keuze, het gebeurt gewoon.
Stoppen met denken is geen optie,
het komt gewoon steeds terug.
En spijt betonen heeft geen zin.
Smekend dat God naar mij luisteren wil
hef ik weer mijn handen.
Ik ben fout geweest, heb zo'n spijt.
Maar wees toch genadig en laat dit niet waar zijn.