De Kaarsjes
De Kaarsjes.
Een dikke boom stond in het veld,
Een crosser die van snelheid hield
Ging van de weg en met geweld
Zijn boom en crosser nu ontzield.
Verdriet, oneindig veel verdriet,
Door te grote overmoed.
Bij allen die hij achterliet
Nog slechts een weesgegroet.
Kaarsen worden nu ontstoken
Een foto van een te jonge man,
Harten die zijn gebroken
Maar daar weet hij niets van.
Kaarslicht moet de pijn verlichten,
Pijn die altijd wel zal blijven,
Licht dat nooit meer op zal lichten
Smart die altijd zal beklijven.
Wegpiraten, ongeciviliseerd,
Waar ieder de gevaren kent,
Door snelheidsdrang gebiologeerd;
Heel veel tranen nog geplengd.
9-7-2005
Reacties op dit gedicht
| remie: | Zaterdag, juli 09, 2005 19:12 |
| goed onder woorden gebracht, het gebeurd maar al te vaak, verdriet of ze nu oud of jong zijn...liefs Remie | |
| mijn droom: | Zaterdag, juli 09, 2005 16:52 |
| jeetje, wat een gedicht, hij heeft me eecht in me hart geraatk, heel mooi! k begrijp wel een beetje wat je bedoelt.. tis mij ook overkomen, bijna, maja, vaag allemaal. sterkte, how neej hijs fictie, woow dan nis ie helemaal mooi! woow echt knap gedaan! soen sanne |
|
Over dit gedicht
| Auteur: neznaj | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 09 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||