Een druppel op het raam
Waar komt hij toch vandaan
Van de uitgestrekte zeeen of oceaan
Ik laat mijn gedachten alweer gaan
Terwijl ik zit te denken welke weg hij is gegaan
Denk ik aan jouw pa
En voel mij bang en ontdaan
Geen afscheid kunnen nemen
Niks meer kunnen vragen
Het blijft altijd aan mijn knagen
Kijk weer naar die druppel op het raam
En fluister zacht jouw naam
Misschien komt hij uit de hemel
Rechtstreeks van jouw
Wanneer jij naar beneden kijkt en ziet hoeveel ik van jouw hou
Met dat in mijn gedachten voel ik mij toch weer blij
Wat kan ik meer verwachten over jouw en mij
Voel nu zelf een druppel glijdend over mijn wang
Nee ben niet langer bang
Ook niet meer ontdaan
Het is gewoon een traan
Een traan van blijdschap
Ik laat hem heerlijk gaan...