Regen...
Regen
Regen druppelt
langzaam in mijn ogen,
hangt aan iedere haar…
trekt een spoor langs ruggengraat
helemaal naar omlaag
als stiekem één mijn bloes in gaat;
verfrist zo vlot mijn warme lijf
ik trek mijn kleren genietend uit
en vang de regen overal
waar men ‘t verboden heeft
omdat het binnen, op en buiten mij
zo’n heerlijk frisse reinheid geeft.
Het water wast
zo vuil en twijfels weg
over mijn identiteit
schoont zo mijn gedachtegang,
de onzekerheid om wie ik ben:
Ik voel mij schoon en niet meer bang…
Reacties op dit gedicht
| fotogedicht: | Donderdag, juli 06, 2006 23:34 |
| Om rechtstreeks naar bijbehorend fotogedicht te gaan klik dan boven dit sterretje * (huisje) | |
| m@rcel: | Zondag, juli 10, 2005 11:07 |
| Heel mooi weer geschreven en graag gelezen Liefs m@rcel |
|
| Conneke: | Zaterdag, juli 09, 2005 21:21 |
| Mooi geschreven! | |
Over dit gedicht
| Auteur: switi lobi | 
|
|
| Gecontroleerd door: kitty23 | ||
| Gepubliceerd op: 09 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||