met een glimlach van oud zilver
keek je op mij neer
ik noteerde dat tussen de pijn door
alles deed mij zeer

je vertelde iets over een nieuwe fiets
...ik weet het niet meer
maar ik zag je staan
keer op keer

vaak wist ik wie je was
soms niet
in een hoekje van mijn geest
voelde ik verdriet

ik voelde dat het over was..fin
maar hoe zeg je dat?
een soort van glijden
zeg dat je wat?
Gierend van de pijn
wetend dat het snel over zal zijn

het is niet dat ik snel piep
maar 8 jaar en de griep..
niets is wel niemand
maar dan is er wel wat meer aan de hand
dan op je knietjes vallen
glijden van de stang
van je nieuwe fiets!!!

dus ik zeg:
alea ecta yp
verdwijn verfoeilijke griep!!!
(dit met een hertegewei op m'n hoofd, naakt, dansend rond een uitzinnig brandend vuur, gevoed door angst en angst om de angst en heel, heel veel zachte zakdoekjes, want je weet maar nooit...zo in januari...in de sneeuw..)