* Verstopte gevoelens *


Zolang al verstop ik mijn gevoelens
Maar nu jij weer kanker heb pap..
Is het dat ik het nu pas echt snap
Dat ik het nog steeds niet  verwerkt had..

Ook al was het 5 jaar geleden..
Nooit heb ik mijn mond opengetrokken..
Hier thuis huilden ze allemaal.. behalve ik..
Ik hoop dat je blijft leven, daar moet ik maar op gokken..

Die gevoelens kwamen boven erger dan ooit
Toen ik weer hoorde dat jij kanker had..
Een paar tranen gelaten, gevoel van wanhoop en verdriet
Maar echt zien doet niemand niet..

Nu ga ik weer door, zonder er bij na te denken
Alles gaat weer zoals 5 jaar geleden,
De enige die niet huilt ben ik,
De enige die niets laat horen ben ik..
Maar wat ze niet weten; ik heb mijn strijd allang gestreden..

Waarom moet jij nou weer kanker hebben?
Als ik er nu weer over schrijf, komen al die gevoelens weer boven
Je word beter, als ik op jou woorden moet geloven..
Maar ik weet wel beter..