Ik haat je....
ik kan mijn gevoel voor je nu niet anders uiten,
je hebt me weer aan de kant gezet....
weer sluit je me uit je hart buiten.

Ik rekende op je....
ik had je gisteravond wel bij mij verwacht,
maar je zette me op de 2de plaats....
weer had je me in je macht.

Ik ben boos....
je deed me hiermee weer ontzettende pijn,
ik voelde me eenzaam, had je nodig....
maar je deed niet eens moeite om bij mij te kunnen zijn.

Je maakt me onzeker....
je maakt me tegelijkertijd ook bang,
ik wil niet meer bij jou zijn....
maar het is ook zo dat ik naar jou verlang.

Waarom maak je het me zo moeilijk?
Hierin heb ik echt geen zin,
maar ik laat maar met me sollen....
en iedere keer trap ik er toch weer in.

Hou ik nog van jou?
Kan ik je daarom niet laten gaan?
Of hou ik me zo vast aan mijn gewoontens....
en is onze relatie daarom nog niet van de baan?

Ik weet het ook niet....
kan er niet meer bij,
Is het voor jou soms allemaal gewoon makkelijk?
Of hou je ook nog wel van mij?