Het zwarte...
Het zwarte…
Ik wil dit niet zien…
Houd mijn handen voor mijn ogen…
Maar toch voel ik het…
En ik kan het niet geloven…
Zoveel pijn en verdriet…
Dringt nu ook tot mij door…
Ik weet echt niet wat ik kan doen…
Alleen negatieve dingen die ik hoor…
Kan niets anders zien dan het zwarte…
Al zou ik dat graag doen…
Kan het nog steeds niet zien…
Kan me niet van het zwarte ontdoen…
Even geen lichtplekje voor mij…
Geen ster en geen maan…
Gewoon zwart…
Hoe kom ik hier vandaan?
*Rachel*
11-07-2005
Reacties op dit gedicht
| Longo Ornella: | Dinsdag, juli 12, 2005 12:45 |
| Door beter te gaan kijken, dan zie je ze wel, geloof me maar... Kijk bv naar je mam die heel veel om je geeft, naar God, die naast je staat en naar zij die om je geven, waarvan ik iemand ben... Kijk of denk aan ons, wij proberen een lichtpuntje te zijn in je leven... Grtjs Ornella xXx |
|
| m@rcel: | Maandag, juli 11, 2005 23:48 |
| Zal voor jou ook een paar lichtpuntjes sturen Liefs en een dikke troostknuff m@rcel |
|
| Janette Scharenborg: | Maandag, juli 11, 2005 23:46 |
| dit is wat ik bedoel met ups en downs Veel liefs Mama |
|
| Raira (Ria): | Maandag, juli 11, 2005 23:33 |
| ik stuur je in ieder geval een paar stralende lichtpuntjes toe misschien helpt je dat weer op weg liefs en knufff Ria |
|
| Benjamin de Rooy: | Maandag, juli 11, 2005 23:32 |
| foto's kijken helpt ;-) t komt goed lieverd, doorzetten is wat je moet doen. en er zijn een hoop mensen om je een steun in de rug te geven als je denkt het niet te redden. knuffel, Ben |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rachel Rutten | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 11 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||