het oude vrouwtje
Ze woonde in een steegje
kort bij het park
Haar huisje was een krot
ramen en deuren helemaal kapot
Behang kwam naar benee
maar daar zat ze niet mee
Kippetjes liepen door het huis
't was er helemaal niet pluis
In de tuin een varken en een geit
die wilde ze absoluut niet kwijt
Bomen welfde over het dak
struiken belemmerde het zicht
ze had er bijna geen licht
't Oude vrouwtje was gelukkig
zeurde nooit
Had geen nood aan luxe
of mooi meubilair
Haar huisje werd haar ontnomen
ze moest naar het bejaarden tehuis
wat was ze ongelukkig
't was zo onfair
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Woensdag, juli 13, 2005 22:46 |
| prachtig neergezet Liefs Dirk | |
| hiljaa: | Woensdag, juli 13, 2005 20:36 |
| en zo is dat voor vele het laatste waar ze verzeild graken!!! soms heel triestig! knufliefs--hiljaa-- |
|
| m@rcel: | Woensdag, juli 13, 2005 18:09 |
| heel mooi gedicht Liefs m@rcel |
|
| Cest moi: Bob: | Woensdag, juli 13, 2005 16:32 |
| Vind dit een mooi gedicht. Erg leuk geschreven. Nooit leuk voor ouderen he. Denk ik... | |
| Godsend: | Woensdag, juli 13, 2005 16:21 |
| oude bomen verkassen is nooit een goed idee....die kunnen niet meer wortelen.. mooi geschreven |
|
Over dit gedicht
| Auteur: poky | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 13 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||