wind blaast snel verval

alles gaat voorbij
alleen wolken blijven
ze dromen zich naar mij
in vormen naar normen
die net anders zijn

ik zie handen komen
vingers knijpen niet
grijpen niet maar strelen,
zachtjes voor het oog van velen
herstellen wat vervlogen lijkt

ze lachen als gezichten
wangen bollen overal
guitig of vervloeiend
bovenkanten groeiend
de wind blaast snel verval

daarboven zeilt mijn wereld
tot in het diepe blauw
alle spinsels en gedachten
spelers van de machten
condenseren beelden in de kou

wil melker
13/07/2005

Geschreven door

wil melker

Reacties op dit gedicht

wil melker vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Diane:	Woensdag, juli 13, 2005 20:24
Zeil in je wereld tot het diepe blauw. Prachtig liefs Diane

Gracia Groen:	Woensdag, juli 13, 2005 20:09
geweldig, hoe je weg kunt dromen, kijkend naar de wolken.... Liefs, Chris

psych:	Woensdag, juli 13, 2005 19:54
fantastich gedicht weer Wil liefs elze

Over dit gedicht