De tijd zal het leren (2)
De nacht geeft mij onderdak
Wanneer ik met dromen wil schuilen
Maar hij kan ook wreed behandelen
Als ik mij eenzaam en verlaten voel
Dan verlang ik naar je schouder
Ik die mijn hoofd in stilte laat leunen
Woorden even overbodig zijn
Rust en kalmte haar werk doet
Een arm om me heen geslagen
Warm lijf om tegen aan te kruipen
Niet langer huiveren bij het gemis
Gelukkig voelen in eenvoud van liefde
Wou dat ik je had gevonden
Mijn steun en toeverlaat
Maar het zal wel zo zijn
Dat zulks liefde onbereikbaar is
De tijd zal het leren…
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Woensdag, juli 13, 2005 23:34 |
| heel mooi neergezet groetjes Dirk |
|
| Renate-td-: | Woensdag, juli 13, 2005 23:30 |
| Blijven geloven Mattijn, liefs en knuff Renate |
|
| Mupko: | Woensdag, juli 13, 2005 23:21 |
| De tijd is de enige waarheid die we kennen. Een heel mooi gedicht, voel me nu net zo Thnx :-) Veel suc6 met et afwachten |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mattijn Langenberg | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 13 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||