Is er dan niemand?
Niemand die het ziet.
Al mijn haat en
al mijn verdriet.
Ik voel me al tijden verloren.
Ben het zat om te hopen.
Wat is de reden waarom ik ben geboren?
Mijn lichaam door drugs te laten slopen?
Wie kan mij helpen
om mijn wonden te stelpen?
Wie hoort mij schreeuwen en gillen
bovenaan een klif.
Mijn lichaam is kapot door al dat gif.
Ik kan het niet alleen dat is zeker.
Ook alle andere hebben de moed opgegeven
maar onderhand word mijn gezicht steeds bleker.
En heeft het geen zin meer om te leven.
Pas als mijn dood
de 'ernst van de situatie' laat blijken,
ben ik in de handen van God -ofzo
en lig ik tussen duizenden lijken.