Dood in mond.
En verder, fluistert
langzaam woorden,
geliefkoosd in de nacht,
onder wollen warme dekens,
spaarzaam met het branden,
manier waarop je lacht.
Kruipen kille koude handen
over huid en been gedwee,
zachtjes voelbaar, over klein
geboren plooien, in stilte
voor het oog, dramatisch
durf door milde giften,
aanvaard sprakeloos betoog.
Zonder stemgeluiden,
woorden dood in mond,
fluistering der wegen
languit in de ochtendstond.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Zaterdag, juli 16, 2005 10:16 |
| Wohw. Dit is zo droef-eenzaam, verlangend verwoord en overgebracht. Liefs en heel warme knuf / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Elientjen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 16 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||