Als een stilleven
Ik ben er wel
maar hoor je niet
ik ben als een stilleven
waarvan het fruit
bedorven is
en nu een weg zoekt
naar de gretige handen
van een kunstenaar
die de schoonheid bemint
Blaas het stof van me
laat heldere kleuren tonen
aan ogen die
werkelijk kunnen zien
Kom tot de kern
de pit van mijn vrucht
ik zal mijn huid afwerpen
dansen in vrijheid
en levenssappen
indrinken
zodat ik groeien kan
in het nu
bewust zijn
Reacties op dit gedicht
| Rien de Heer: | Zaterdag, juli 16, 2005 18:36 |
| Als een stilleven zo mooi.... Groetjes, Rien. |
|
| m@rcel: | Zaterdag, juli 16, 2005 18:14 |
| Heel mooi geschreven graag gelezen Liefs m@rcel |
|
| Innerchild: | Zaterdag, juli 16, 2005 17:36 |
| weer graag gelezen ... je schrijft goed, Renate ! Liefs / Innerchild |
|
| kimW: | Zaterdag, juli 16, 2005 17:06 |
| 'kom tot de kern de pit van mijn vrucht' die laatste strofe voelt zacht op mijn tong... kimkus |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Renate-td- | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 16 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||