ik heb het geprobeert echt waar,
om na te denken over wat je me vertelde,
maar het lukt me niet,
niet alleen,
het zit gewoon te diep,
alles wat me verlaten is,
ik heb veel laten vallen,
voor jou en voor mezelf,
om mischien een beter leven te krijgen,
ik heb geprobeert jou advies op te volgen,
dat heb ik echt gedaan,
maar ik kan het niet,
met 2 benen op de grond staan,
het is te moeilijk,
te ver weg gezocht van mij,

ik was overtuigd dat ik het kon,
maar wel samen met jou,
ik hou zo ontzettend veel van je,
maar hoe ik ooit verder kom,
dat blijft een groot raadsel,
ik verlang weer naar dat mes,
dat daar op tafel naar me licht te kijken,
ik verlang weer naar die schreeuw,
dat de pijn probeert te verhelpen,
het is verkeerd dat weet ik al te goed,
maar wat weerhoud me ervan,
ik ben zo bang jou te verliezen,
diep van binnen heb ik pijn,
maar durf het je niet te vertellen,
omdat ik bang ben dat ik je kwijt zal raken,
dat je me niet wil omdat ik anders ben,
ik wil het je vertellen,
maar het is te moeilijk,
ik kan het niet verwoorden,
maar jou verliezen,
da laat ik nooit gebeuren.