Uit armoede
We zijn bij elkaar
maar ook weer helemaal niet
We zijn allebei eenzaam
weten eigenlijk niets van elkaars verdriet
Onze korte gesprekken zijn nietszeggend
blikken zijn kil en koud
Terwijl ik je lichaam tegen het mijne voel
vraag ik me af hoe het is als je echt van iemand houd
Maar dat verdringt zich ergens diep in mij
Ik zou het zo graag anders willen als ik die keuze had
zodat ik het niet kan vinden en voelen
Bij elkaar zijn uit armoede noem ik dat
Reacties op dit gedicht
| nofear19: | Maandag, juli 18, 2005 18:54 |
| njah t gaat nie over mij:Pmaar bedankt | |
| moongirl1982: | Zondag, juli 17, 2005 15:58 |
| Ik ken je gevoel goed begrijpen.je verlang naar liefde met diep gaande gevoelens. je hebt dit mooi verwoord, groet moongirl1982 |
|
Over dit gedicht
| Auteur: nofear19 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||