Zekerheid
Zekerheid
De eicel hunkert naar het zaad,
Dat mag je nooit verstoren.
Komt na die wens de daad
Dan is de eerste zekerheid geboren.
Naar oud gebruik, nooit achterhaald;
De eiber brengt een kindje mee.
Het ultime afscheid reeds bepaald
Is dit dan zekerheid nummer twee.
Daar binnen moeten wij dan leven,
Tussen hoge bergen, diepe dalen.
Geven, delen om het even
En natuurlijk ook wat halen.
De zon koestert, ook achter de wolken,
De maan knipoogt naar ieder die mint.
Sterren die de hemel bevolken
De eindeloze einder voor ieder mensenkind.
Ieder kreeg een hart en ogen,
Gebruik die beide altijd goed;
Dan vind je door al maar pogen
Het evenwicht tussen eb en vloed.
han janzen 1997
Reacties op dit gedicht
| psych: | Maandag, juli 18, 2005 17:43 |
| mooi mooi Han,,, fantastisch, jij dichter van grote waarde liefs elze |
|
| lommert: | Zondag, juli 17, 2005 11:24 |
| Ik heb je opgezocht..enkele gedichten van je gelezen…en ik moet eerlijk bekennen…je dicht geweldig…dat minderwaardigheidscomplex is mij ook gegeven…als ik gedichten van anderen lees, dan denk ik: waarom dicht ik niet zo mooi. Maar zet het aan de kant( wat ik nog steeds niet echt kan) en dicht op je eigen wijze manier. Niet ( teveel) naar anderen kijken( genieten van een gedicht dat je aanspreekt), jezelf blijven , anders durf je niet meer te dichten. Ik weet niet in wat voor leeftijd ik je moet | |
| Lia : | Zondag, juli 17, 2005 11:01 |
| een oudje maar wel een mooi oudje... knuf, | |
| Niniki: | Zondag, juli 17, 2005 10:49 |
| Wat een toppertje neznaj! knuffie Nini |
|
Over dit gedicht
| Auteur: neznaj | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 17 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||