Geen onderwerp
Ze liep over straat
Voelde pijn en haat
Door wat ze jou had aangedaan
Ik kon haar wel slaan
Toen ze liep
Besefte ze het pas
Ze riep
Het spijt me
Maar het hielp niet
Niemand die het toeliet
Dat ze jou vernederde
Haar ego dooit
langzaam
Maar echt spijt had ze nooit
Ze maakte haar passen langzaam en lang
De stappen achter haar sleten weg
Ze vocht met haar gedachten
De mensen om haar heen lachten
De weg nog mijlen lang
Ze kon het niet afmaken
Ze was te bang
Geen mens die er om gaf
Niemand aan haar zij
Totdat ze het een keer begaf
De weg te lang
Te bang
Om naar de horizon te lopen
Leek geen eind aan te komen
Zoek je eigen dromen
Zit andermans niet te dwarsbomen
Want dat was wat jij fout deed
In het leven
Geen man die er wat om geeft
Dat het je ‘speet’ .
*****************************************
Opgedragen aan christel
:P
*****************************************
Reacties op dit gedicht
| Bowie4ever: | Zondag, juli 17, 2005 23:13 |
| Mooi gedichtje Ya!! :P Gr..XxX.. |
|
| Ya: | Zondag, juli 17, 2005 15:09 |
| haha neej mayadeBij die was het niet :) xx | |
| MayadeBij: | Zondag, juli 17, 2005 12:28 |
| Hmm.. ik heb slechts 1 Christel gekend - Christel Rep - en die was wel oke (vakantievriendinnetje in de platonische zin vh woord :) Ik herken wel trekjes van mezelf in dit gedicht ;) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Nachtegal | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 17 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||