kwetsbare pijn
altijd vol verwachting,
vol van dromen
glanzend nieuwe,
splinternieuwe
plannen vol van hoop,
het eerste liefdevolle licht
in je ogen,
gauw zal het doven
en dan vlucht je,
ik blijf achter
alleen
met mezelf
de dingen waar ik bang voor ben,
de dingen die jij gezegd hebt
branden in mijn gedachten,
beroofd van alles
wat we samen deelden....
mijn ziel
zo oud,
zo jong,
zo kwetsbaar
er is angst voor jou,
voor mezelf,
voor het leven,
voor mannen...
tot de glanzend nieuwe
dromen
weer verschijnen
uiteindelijk is het
een ander spel
nu besef ik eindelijk
wat ik weet
en denk
en ben
en voel,
het geschenk van de liefde
zal het ooit werkelijkheid worden?
Reacties op dit gedicht
| Steven Vermeulen: | Zondag, september 09, 2001 22:58 |
| ik voel de onzekerheid. Mooi gedicht. Hang on !! |
|
| Marilon: | Zondag, september 09, 2001 21:15 |
| Lieve Agnes....ik weet precies wat je bedoelt, ook ik vraag me dat af... Heel mooi gedicht! Liefs, Marilon. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: agnes | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 09 september 2001 | ||
| Thema's: | ||