Mijn ogen
Hooggeheven houd ik het zwaard dat
ik door mijn hart zal drijven
Twijfel verscheurt mijn gedachten en weigert
toe te staan wat ik verkoos
Waas vertroebelt helderheid, rede vecht om
mijn gunst. Verward ervaar ik hoe
Mijn ogen zien,
de vertaling mislukt
Bloed is warm,
de dood koud
Dorre bladeren dwarrelen
over het zand
Ik weet meer dan voorheen maar
met schoon geweten weet ik teveel
Pijnloze stuipen begeleiden het ritueel van
uitgeleide doen van mijn bevrijde ziel
Het glimmende zwaard is mooi, het
gevest versierd. Langzaam stolt gepareld bloed
Mijn ogen zien niet meer
ik door mijn hart zal drijven
Twijfel verscheurt mijn gedachten en weigert
toe te staan wat ik verkoos
Waas vertroebelt helderheid, rede vecht om
mijn gunst. Verward ervaar ik hoe
Mijn ogen zien,
de vertaling mislukt
Bloed is warm,
de dood koud
Dorre bladeren dwarrelen
over het zand
Ik weet meer dan voorheen maar
met schoon geweten weet ik teveel
Pijnloze stuipen begeleiden het ritueel van
uitgeleide doen van mijn bevrijde ziel
Het glimmende zwaard is mooi, het
gevest versierd. Langzaam stolt gepareld bloed
Mijn ogen zien niet meer
Reacties op dit gedicht
| -PrinCes-: | Zondag, juli 17, 2005 20:40 |
| heejzz.. mooi gedicht Sterkte ermee!! en doe geen gekke dingen denk aan je dierbare!! KusjahZz,, PrinCes Je mag me mailen,,!! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jos Verboven | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||