Seizoenen
De mensen zijn als seizoenen.
In de lente,
maakt de mens zich klaar.
Voor vriend en lief.
En als het zomer is,
is de mens,
in volle teugen,
aan het genieten,
van hun vreugde en liefde.
Maar in de herfst,
sterft het geluk,
in stukjes weg
En in de winter,
is de mens dood.
Geen spoor van de bewondering,
is er nog te bekennen.
In de lente,
maakt de mens zich klaar.
Voor vriend en lief.
En als het zomer is,
is de mens,
in volle teugen,
aan het genieten,
van hun vreugde en liefde.
Maar in de herfst,
sterft het geluk,
in stukjes weg
En in de winter,
is de mens dood.
Geen spoor van de bewondering,
is er nog te bekennen.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Maandag, juli 18, 2005 11:19 |
| Hm ... Volgens mij heb je slechte ervaringen gehad. Want ik ben het met dit beeld niet eens. En zeker niet met het veralgemenen. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vanille | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 18 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||