Zonde

Ik was twaalf, al heel lang geleden,
Over die tijd beslist heel tevreden.
Ook ik wilde graag voetballer worden,
Zoals zo velen, ja hele horden.
Helaas waren er te weinig jongeheren
Om een aspiranten elftal te formeren.
Op een Zondag, ja moet je horen
Mocht ik invallen bij de junioren.
Ik zie mij nog staan, eenzaam, rechtsbuiten,
Ik hoorde zelfs de scheidsrechter niet fluiten.

Plots werd de bal naar mij toegespeeld,
Het werd één groot onwerkelijk beeld:
Grote koppen breeduit in de krant;
Een wonderkind wat is hier aan de hand.
Die jongen uit dat dorp, wordt een legende
Moest je zien hoe hij daar rende
Met zijn geleende kicksen en rode broek,
Die staat nu al als nationale held te boek
Met het landsteam al in het verschiet.
En natuurlijk een geheel nieuw oranjelied
Plots stond ik met de linksachter oog in oog,
Die voorzichtig over de kleine jongen boog
En zei: wees niet bang, niets aan de hand,
Maar de bal moet naar de andere kant.

In één tel, hoe vreselijk oneerlijk, hoe gemeen
Spatte mijn mooie jongensdroom uiteen.

ZONDE Hè.