Zo alleen
Zó alleen, onbegrepen
Verwarde gevoelens gaan door me heen
Ik kom er niet meer uit
Niemand ziet ook dat ik ween
Niemand ziet dat ik langzaam sterf
Ze lachen erom, relativeren
Maar voor mij is het serieus
Ik kan m’n problemen niet negeren
Ik wil hier vandaan gaan
Maar dat mag niet, zo is het me geleerd
Je problemen zijn niet zo erg, geniet van het leven..
Maar wat als ik niks meer heb te geven?
Wat zal ik doen?
Wat wordt mijn lot?
Ik moet gaan beslissen
Want hier blijven maakt me kapot
Verwarde gevoelens gaan door me heen
Ik kom er niet meer uit
Niemand ziet ook dat ik ween
Niemand ziet dat ik langzaam sterf
Ze lachen erom, relativeren
Maar voor mij is het serieus
Ik kan m’n problemen niet negeren
Ik wil hier vandaan gaan
Maar dat mag niet, zo is het me geleerd
Je problemen zijn niet zo erg, geniet van het leven..
Maar wat als ik niks meer heb te geven?
Wat zal ik doen?
Wat wordt mijn lot?
Ik moet gaan beslissen
Want hier blijven maakt me kapot
Reacties op dit gedicht
| zoë: | Dinsdag, juli 19, 2005 14:10 |
| je mag er niet aan toe geven. ik weet wel dat dat niet makkelijk is maar probeer door te zetten!! probeer er met iemand over te praten die je probleem wel serieus ziet of maak de andere duidelijk dat ze door te lachen met je problemen je alleen maar kapot maken. | |
| Duivelin: | Dinsdag, juli 19, 2005 10:09 |
| Ge moet doorzetten voor diegene die achter blijven, ze kunnen je verlies wellicht niet verwerken, eens had ik een vriend ineens was hij verdwenen zelfmoord nooit zal ik het verwerken!! Sterke knuffies xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: RG888 |  
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 18 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||