Het avondrood
Het avondrood.
Het avondrood kleurt weer zacht
De reeds bedauwde velden,
Het laatste zonnestraaltje lacht
Of het mij daarmee iets vertelde.
Ik voel mij hierdoor gestreeld.
Mijn hond, die naast mij ligt,
De hele dag heeft gespeeld
Is moe en doet de ogen dicht.
De dag verdwijnt heerlijk traag
Gaat over in een maanverlichte nacht.
Ik ontsteek een kaars, dat ziet hij graag,
De maan die ook mij weer toelacht.
Bij het haardvuur krijgt mijn hond een bot
Ik zelf neem nog een glaasje wijn
Hij kijkt mij aan alsof hij zeggen wil;
Wat hebben wij het saam toch fijn.
19-7-2005 (inspiratiebron Seipie)
Reacties op dit gedicht
| moongirl1982: | Woensdag, juli 20, 2005 09:22 |
| heerlijk zo een moment.en ontzettend mooi om de zon onder te zien gaan en de maan zien opkomen. groet moongirl1982 |
|
| shelob: | Dinsdag, juli 19, 2005 23:12 |
| Heerlijk rustgevend gedicht, groetje Jolanda | |
| sunset: | Dinsdag, juli 19, 2005 19:01 |
| Heerlijk verwoord door jou. En inderdaad, Seipie en zijn 'dierengedichten'. Liefs / sunset |
|
| Lia : | Dinsdag, juli 19, 2005 16:44 |
| leuk dat je elders je inspiratie vandaan haalt.. woef.. ik wil wijn.. ;-) | |
| Niniki: | Dinsdag, juli 19, 2005 11:12 |
| Een goede inspiratiebron in Seipie geweest. Maar eh....heb je eigenlijk wel een hond? hihi knuffie Nini |
|
Over dit gedicht
| Auteur: neznaj | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 19 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||