mijn tuin
langzaam loop ik in de tuin van mijn dromen
alleen ik kan er komen
daar kan ik alles op een rijtje zetten
en hoef ik even niet op te letten
stap voor stap zet ik in gedachten
ik hoef voor niks of niemand te wachten
even lijkt de tijd stil te staan
en nooit meer wil ik hier vandaan
het is zo prachtig hier
ik lach en heb zelfs plezier
alle planten moeten nog groeien
maar de volgende seconde beginnen ze te bloeien
als ik hier ben kan ik in rust en vrede leven
dan kan ik alles in me hoofd een plek geven
dan kan ik er weer tegen aan
en moet ik van deze plek vandaan
alleen ik kan er komen
daar kan ik alles op een rijtje zetten
en hoef ik even niet op te letten
stap voor stap zet ik in gedachten
ik hoef voor niks of niemand te wachten
even lijkt de tijd stil te staan
en nooit meer wil ik hier vandaan
het is zo prachtig hier
ik lach en heb zelfs plezier
alle planten moeten nog groeien
maar de volgende seconde beginnen ze te bloeien
als ik hier ben kan ik in rust en vrede leven
dan kan ik alles in me hoofd een plek geven
dan kan ik er weer tegen aan
en moet ik van deze plek vandaan
Reacties op dit gedicht
| Zeemeermin: | Vrijdag, juli 29, 2005 16:44 |
| mooi man wat fijn zo'n eigen kleine paradijsje |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, juli 19, 2005 21:35 |
| * een klein paradijsje om weer te weten waartoe we zo graag wilden leven, keer ik terug tot onze wereld, laat mij dan voelen, herkennen wat nooit went, hoe goed jij het met mij bedoelt. * groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: diede | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 19 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||