20-07-05
Ik zie nog die vrolijke lach
Zo diep in mijn geheugen gegrift
Je manier van prachtig doen
Die stralende bruine ogen
Ik hoor je zachtjes zingen
Met een glimlach om je mond
Woorden die nu zoveel zeggen
Toen nooit over nagedacht
Ik voel de tranen van verdriet
Van de eenzaamheid en pijn
Nu door te moeten gaan zonder jou
Zonder alles dat je bent
Kim
| arjan vermeulen: | Woensdag, juli 20, 2005 23:26 |
| Heel mooi verwoord!! Heel veel sterkte met de verwerking. Het maakt het nog mooier dat helemaal niets rijmt. Echt super mooi!! | |
| Innerchild: | Woensdag, juli 20, 2005 22:17 |
| Triest maar wel prachtig verwoord ... laat dit ook een troost zijn ! Troostknuffel / Inner |
|
| LiNuH!!!:): | Woensdag, juli 20, 2005 18:57 |
| Mooi | |
| m@rcel: | Woensdag, juli 20, 2005 18:42 |
| Stilmakend.. Liefs en knuff m@rcel |
|
| Laura Luijkx: | Woensdag, juli 20, 2005 18:31 |
| *Stilte* Gewoon even een dikke knuffel voor jou! Liefs, |
|
| MaYo-lijn: | Woensdag, juli 20, 2005 18:06 |
| Ik voel de pijn en de leegte in je gedicht. Een hele dikke knuffel en sterkte toegewenst. Mar blijf schrijven, meid. Blijf schrijven! Schrijf het van je af, dat is goed voor je. Liefs, Marjo. |
|
| kimW: | Woensdag, juli 20, 2005 17:55 |
| met brok in mijn keel gelezen kimkus |
|
| druppeltje: | Woensdag, juli 20, 2005 17:48 |
| pijnlijk, spijtig genoeg besef je dat meestal pas achter af, liefs drup |
|
| Auteur: Quando | ||
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 20 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||