Het leven mist elke zin
Het leven mist elke zin
Ik hoor je praten ik hoor de pijn
Die klinkt in machteloze woorden
De tranen die je verdriet
Trachten te smoren
Het leven mist elke zin
Ondanks pijn en verdriet
Het verlies bijna niet te dragen
Zal er op een dag een lichtje
aan de einder dagen
kijk hoe de herfst overgaat
in een koude winter
maar het voorjaar komt
en langzaam onluiken de bomen
in het bos
dan komt er echt de tijd
je laat het langzaam los
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Willems (Quikkie) |  
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 21 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||