Ik heb het wel door,
mijn blik is wat je ontweek.
Geen contact wanneer ik je aankeek.
Geen woord geen groet.
Is dit echt de mannier waarop het moet.
Het doet me pijn.
Een schreeuw voel ik van binnen.
Ik moest je spreken maar wist niet hoe te beginnen.
Moet weten waarom het nu zo gaat.
Niet meer dat envelopje die op mijn telefoon staat.
Ik sms, maar geen gehoor.
Er is iets aan de hand,
dat heb ik nu wel door.
Praat met mij,
Vertel wat er is.
Ik zag het eerder in je ogen,
zeg niet dat ik me vergis.
Ik weet wij zijn elkaar niks verplicht.
Maar je kon op zijn minst even sturen een bericht.
Wat zie ik toch in je ogen,
wat is er aan de hand.
De vragen blijven spoken krijg ze niet aan de kant.
Ik vraag je niet om van mij te houden.
Vraag je alleen mij te vertrouwen.
Ik mag je graag,
Een uiteg is alles wat ik vraag.
Op deze mannier voelt het niet fijn.
Jouw ontwijkende blik deed me misschien toch wel pijn.
Vertel mij wat je ogen verzwijgen.
Geprobeerd heb ik,
maar kan ze niet lezen.
Vertel mij wat er is ik moet het weten.
Je stilte heeft het simpelweg bewezen.
Nu is alles wat ik jou vraag.
Wat is er ???