Ik luister naar wat je zegt,
Als ik bij je ben kijk ik je aan....
je snapt de dingen niet die ik je zeg,
en mijn gevoel is anders gaan staan.

Ik voel een afstand,
Ik voel verdriet....
ik weet dat er iets tussen ons in staat,
maar de echte waarheid krijg ik niet.

je zegt me dingen die ik niet kan plaatsen,
ik kan je gewoon niet meer vertrouwen....
ik wou zo graag dat het anders was,
maar op deze manier valt er gewoon niets op te bouwen.

Me iedere keer opnaaien,
niet wetend bij wie je nu weer zal zijn....
die gedachtens vreten me op van binnen,
ze maken me gek en het doet me pijn.

van de ene kant wil ik je niet kwijt,
ik zou je niet de rug toe kunnen keren....
maar ik zou alleen maar bij je willen wonen,
om je te blijven controleren.

Dit is niet goed,
misschien moeten we er gewoon mee stoppen....
mijn verdriet kan ik niet uitspreken....
en mijn gevoel gaat alleen maar opkroppen.

Ik hou van je....
dat moet je nu toch wel weten,
en mijn herinneringen aan onze relatie
die zal ik nooit meer vergeten....