Ik moest je wel verlaten
Hoe heeft het ooit zover kunnen komen,
dat ik jou alleen nog zie in mijn dromen.
We hielden toch van elkaar,
maar van jou kant was er niks van waar.
Je heb mij bedrogen,
je heb keihard tegen mij gelogen.
Je zegt wel dat je van me houd,
maar eigelijk heb ik je nooit vertrouwd.
Je begon al snel met liegen,
en niet lang daarna met bedriegen.
Zoveel pijn heb je mij gedaan,
iedere dag liet ik weer een traan.
Zoveel verdriet iedere dag weer,
ik kon het echt niet meer.
Ik moest je wel verlaten,
want uiteindelijk was ik je echt gaan haten.
Reacties op dit gedicht
| anita l: | Zondag, januari 08, 2006 15:27 |
| Ja zo gaat het in een mensen leven. toch maar weer proberen en terug gaan keren. hopen nu op beteren tijden ,die jullie ooit zullen krijgen | |
| brokenbadboy: | Woensdag, juli 27, 2005 16:41 |
| goed verwoord | |
| Lichtengel: | Maandag, juli 25, 2005 09:45 |
| Mooi gedicht ;) | |
| lisa21: | Vrijdag, juli 22, 2005 10:33 |
| sterkte ermee mooi verwoord liefs lisa | |
| Dirk Hermans: | Vrijdag, juli 22, 2005 05:05 |
| soms is het dan beter zo zeer goed verwoordt en neergezet liefs Dirk |
|
Over dit gedicht
| Auteur: syllieme | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||