Nieuwe liefde?
Nieuwe liefde?
In de herfst van vorig jaar
heeft hij zijn vrouw verloren
in de bloei van z'n leven
werd hij weduwnaar.
Nu slentert hij met 'n vriendin
langs de golven aan de kust
ze praten, stoeien, lachen
't leven te leven is een must
maar als de zon verdwijnt
achter dreigende wolken
blijft hij even staan
zijn mond lacht
maar in z'n ogen
blinkt een traan.
22/07/05 ©Janneke
Reacties op dit gedicht
| shelob: | Maandag, juli 25, 2005 23:00 |
| Leuk dat je langswipt met mooi gedicht, hoop dat de tranen verdwijnen en zon voor beiden blijft schijnen, liefs Jolanda | |
| *anneke van dijk*: | Maandag, juli 25, 2005 13:56 |
| verwerking heeft tijd nodig... mooi verwoord! liefs, namasté, An |
|
| westland: | Maandag, juli 25, 2005 11:51 |
| heel mooi geschreven Janneke,wat fijn dat hij het geluk weer heeft gevonden.ma westland. | |
| Niniki: | Maandag, juli 25, 2005 11:30 |
| Hè Janneke, leuk je weer eens te lezen. Geluk, maar ook begrijpelijk verdriet. knuffie Nini |
|
| Jannie Hoogendam: | Maandag, juli 25, 2005 11:16 |
| Ha, die Janneke, wat een mooi dichie en ook toch zo droevig...Veel liefs van mij Jannie |
|
| hiljaa: | Maandag, juli 25, 2005 09:47 |
| droef rakend mooi k nufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Janneke Koster-Baas | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 25 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||