Bloed
Ik voel zoveel verdriet, pijn en woede,
Ik kan het niet meer aan.
Ik voel een mes langs mijn pols gaan,
maar weet niet van wie het is.
Ik zie bloed op de grond druppen,
maar weet niet van wie het is.
Ik kijk in de spiegel,
en het lijkt dat dat bloed van mij is.
Heel veel bloed valt op de grond,
blijkbaar is het mijn bloed.
Langzaam voel ik mezelf wegglijden,
weg van deze wereld.
Ik probeer te blijven staan,
maar ik zak in elkaar.
En het volgende moment,
voel ik niks meer en ben ik weg..
Ik kan het niet meer aan.
Ik voel een mes langs mijn pols gaan,
maar weet niet van wie het is.
Ik zie bloed op de grond druppen,
maar weet niet van wie het is.
Ik kijk in de spiegel,
en het lijkt dat dat bloed van mij is.
Heel veel bloed valt op de grond,
blijkbaar is het mijn bloed.
Langzaam voel ik mezelf wegglijden,
weg van deze wereld.
Ik probeer te blijven staan,
maar ik zak in elkaar.
En het volgende moment,
voel ik niks meer en ben ik weg..
Reacties op dit gedicht
| Romi : | Maandag, juli 25, 2005 13:01 |
| Geef niet op..blijf vechten, snijden is geen oplossing..die littekens bezorgen je alleen maar meer verdriet..Sterkte! Liefs Romi |
|
| Silver/Shine: | Maandag, juli 25, 2005 12:52 |
| :o man wat een zielig gedicht zeg! je komt er wel overheen, wat voor probleem het ook is! Veel suc6, gewoon je hart volgen!!! kuzjahz Silver/Shine |
|
Over dit gedicht
| Auteur: VALOLOVER | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||