De hoogste trede.

Een bliksemschicht schoot door de lucht
Mijn hart moet even hebben stilgestaan
Maar reeds zoemde het gerucht;
Welnee, dat kon toch niet bestaan.

Ik kon de werkelijkheid niet voorbijgaan
Je stond toch nog midden in  het leven.
Als een blok graniet zie ik je nog staan
En altijd met het glas hoog geheven,

Op het geluk van nieuwe levenspaden.
Je straalde moed en vertrouwen uit
Evenwichtig in jouw doen en daden,
Wilde dan ook altijd hom en kuit.

Van 's avonds laat tot 's morgens vroeg
Je wist je gedragen als een held,
De ladder stond nooit hoog genoeg,
Heftiger steeds het spanningsveld.

Maar plots, breekt dan toch een trede,
Het allerhoogste wilde je bereiken,
Het was nu echt je laatste schrede;
Het noodlot was helaas niet te vermijden.

25-7-2005