eenzaam
ik kijk door het raam,
verlaten en eenzaam.
ik weet niet wat ik voel,
het heeft geen doel.
pijn,verdriet?
ik weet het niet.
ik ben een omhulsel,
leeg en zonder vulsel.
ik mis mijn vrinden,
maar kan ze niet vinden.
het is net of ze zijn verdwenen,
zachtjes begin ik te wenen,
de tranen smelten in mijn gevoel,
eenzaam en zonder doel.
verlaten en eenzaam.
ik weet niet wat ik voel,
het heeft geen doel.
pijn,verdriet?
ik weet het niet.
ik ben een omhulsel,
leeg en zonder vulsel.
ik mis mijn vrinden,
maar kan ze niet vinden.
het is net of ze zijn verdwenen,
zachtjes begin ik te wenen,
de tranen smelten in mijn gevoel,
eenzaam en zonder doel.
Reacties op dit gedicht
| Beverke: | Dinsdag, augustus 20, 2002 14:08 |
| Ik kan me voorstellen dat je paniekerig werd toen je niemand vond om je te troosten of iemand die luisterde maar vroeg of laat zag iemand je bericht en stond weer helemaal tot je beschikking, jenne |
|
| Joëlle : | Maandag, september 10, 2001 21:01 |
| Lieve Linda, Ik ken het gevoel zo goed en het spijt me enorm dat ik er niet voor je was! Maar je moet goed weten dat ik er altijd ben...al ben ik niet online...kijk in je hart en weet dat ik aan je denk en om je geef. In gedachten ben je nooit allen, ik ben er altijd! En kijk eens om je heen...kijk eens naar een bloemtje, een blaadje of een klein beestje. Alles leeft en waarom jij dan niet? Mensen met een groot hart hebben het vaak heel erg moeilijk, maar hebben wel een geweldig lev |
|
Over dit gedicht
| Auteur: linda vangheluwe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 10 september 2001 | ||
| Thema's: | ||