donker zoals de nacht kan het zijn,
maar jou lach verblindt mij,
zoals 's nachts de manenschijn...
zittend onder in de put,
voel me levenloos,
gewoon totaal uitgeput..
kun jij mij energie geven?
om door te gaan?
door te gaan met leven..?
ben jij de inspiratie bron,
die ik zo hard nodig heb,
ik wou zo graag dat jij helpen kon..
jou glimlach maakt mij eventjes blij,
blij zoals ik hoor te zijn...
ik wil graag beginnen met een schone lei...
alles vergeten,
voel me opgejaagd,
door nare herrinerinen achternagezeten...
mag ik niet gewoon een tweede kans?
opnieuw beginnen?
met een nieuw leven vol glans??
samen zijn met jou,
zonder alle problemen..
en gewoon kunnen zeggen dat ik van je hou??