een griezelbestaan
het lange wachten
het mokeren van de klok
de tik die tak wordt
op het ritme van vannacht
je blijft in mij spoken
een griezelbestaan
waarin jouw geest de mijne kust
op lippen die er toch niet zijn
maar dat deert niet
wij verdampen toch allen
tot de mist van het ochtendgloren
de zucht, die het krieken van de dag
telkens weer op gang brengt
...als het begin het einde streelt
Reacties op dit gedicht
| Zilke: | Woensdag, augustus 10, 2005 22:18 |
| sleeping with ghosts... (Placebo, of course..) bloedmooie eindzin :) |
|
| shelob: | Dinsdag, juli 26, 2005 22:34 |
| Bijzonder mooi, graag gelezen, Jolanda | |
| kimW: | Dinsdag, juli 26, 2005 22:21 |
| ................ kimkus |
|
| Innerchild: | Dinsdag, juli 26, 2005 21:34 |
| Als ik dit lees voel ik 'mijn pijn' ergens tussen hart en keel ... het is goed vertaalbaar ... ! Weer knap, hoor ! / Inner |
|
| hiljaa: | Dinsdag, juli 26, 2005 21:07 |
| filosofisch vind ik dit zeer mooi! knufliefs--hiljaa-- |
|
| Fri..: | Dinsdag, juli 26, 2005 09:39 |
| Schitterend dit. Een vleug melancholie ( als ik me niet vergis) Liefs, Fri |
|
| Mathilde: | Dinsdag, juli 26, 2005 09:34 |
| ehm... kan natuurlijk ook gevoed zijn door diep verdriet... kus |
|
| Mathilde: | Dinsdag, juli 26, 2005 09:33 |
| ik weet niet wat er voor goede geest in jou gevaren is, maar wat schrijf je fantastisch op het moment! meer, meer!! liefs, mathilde |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 26 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||