[Mijn Moment]
Mijn oren ruizen,
Ik hoor alleen mijn vallen.
En het naar beneden suizen,
Meters van getallen.
Ik had het een keer eerder geprobeerd!
Ik zie de zin niet meer.
Ik probeerde pijnloos dood te gaan.
Maar het lukte geen één keer.
Ik zie de messtrepen
De angst om nog verder te gaan,
met leven. Blijft voor mij bestaan.
Daarom val ik naar beneden.
Klets ik op de grond.
Met mijn ogen wijdt open.
En een ellelange wond.
Mijn handen over elkaar.
Het lijkt net gewoon.
Maar het komt door het kwaad.
Het wil je kapot maken.
Daar lig je dan op straat.
Reacties op dit gedicht
| -Black-Tears-: | Maandag, augustus 01, 2005 15:21 |
| *stilte* Weet de goede woorden niet te vinden, maar een pracht van een gedicht. xxx |
|
| sunset: | Dinsdag, juli 26, 2005 20:46 |
| Rakend dit. En een treffende verwoording. Liefs en knuf / sunset |
|
| sintesi: | Dinsdag, juli 26, 2005 20:13 |
| heej heej.. echt heel mooi gedicht. !!!. helaas is et de realiteit voor somige .. :S .. greets hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sjarlotte | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||