Dood op zijn
Eigenlijk dood op zijn
Maar door blijven lopen
Niet toegeven aan de pijn
De pijn uit het verleden
Verplaatst zich naar het nu
Steeds verder naar het heden
Maar steeds doorgaan
Er is geen mogelijkheid
Een keer stil te kunnen staan
Vernederende blikken
Die van mijn echte leven
Vast en zeker zullen schrikken
Maar door blijven lopen
Niet toegeven aan de pijn
De pijn uit het verleden
Verplaatst zich naar het nu
Steeds verder naar het heden
Maar steeds doorgaan
Er is geen mogelijkheid
Een keer stil te kunnen staan
Vernederende blikken
Die van mijn echte leven
Vast en zeker zullen schrikken
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Dinsdag, juli 26, 2005 23:56 |
| ouder ogen kunnen veel geloven van wat een meisje zegt, zo moe, zo vol gevoel toch mag zij in een trouwe wake zoet te slapen worden gelegd. hans |
|
| Godsend: | Dinsdag, juli 26, 2005 22:39 |
| ennuh...black rose heeft gelijk... genezing komt na vergeving vergeving na zelfacceptatie zelfacceptatie na te worden geliefd en geliefd.. dat ben je, word je... door God, heel simpel, heel waar |
|
| Godsend: | Dinsdag, juli 26, 2005 22:38 |
| ik dacht: wat een mysterieus gedicht, tot ik erachter kwam dat je met dood op, dood-op bedoelt...(leest wat prettiger) iig sterkte, want zo te lezen draag je een zware last... |
|
| *bLaCk*RoSe*: | Dinsdag, juli 26, 2005 22:31 |
| Mooi geschreven!!! Je moet er over praten.. eerst je verleden afsluiten, en dan kun je pas verder gaan.. xXxXx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rachella-K | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 26 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||