Een beetje geluk

Slecht kunnen ontwaken, geen zin meer om op te staan

Nachten lang op de bank, welke weg zal ik in slaan

Waarom ik, waarom zij, waarom wij

Al deze vragen, wanneer ben ik eens vrij

Een leven zonder lach, ach ja van buiten

Maar mijn diepste gevoelens, hoe kan ik die uiten

Ik dacht het geluk te hebben gevonden in jou

Met je schaterlach, je glinsterende ogen, mijn vrouw

De passie en de zin om te blijven houden van het leven

Denken aan kinderen, een beetje geluk, daar is het bij gebleven

Ook jij vond in mij een vriend, een minnaar en man

Er is helaas niet veel meer over, te weinig wat ik je geven kan

De mensen die ons hebben verlaten, zijn degene waar ik dit alles aan vertel

Waar en wanneer, het hoe en waarom

Hoe zal ik beginnen, hoe begin jij, is dat niet krom

Alles wat ons bezig houdt, horen we dat niet te delen met elkaar

Ligt het aan mij, misschien wel bij jou, of gewoon niet vragen waar

Er is nog zoveel te beleven, zoveel om van te genieten, ja dat wel

Dan voor altijd, niet voor even of voor een tel

Maar wat eens begon met een wandeling in het bos

Is nu vervreemd, verstopt en dat laat me niet los

We waren gelukkig samen, gewoon ons leven kunnen leven

Er is zoveel gebeurd, waar is het geluk waar wij naar streven

Het ligt in ons aard, onze naasten helpen, altijd daar voor iedereen

Vergeten we onszelf, maar lieve schat, daar moeten we niet heen

Nu is het leven uitzichtloos, een sleur zonder geen plezier

We lopen weg van ons geluk, jij daar en ik hier

We zijn beide niet onszelf, verslagen, moe en ontdaan

De kracht weer vinden, de kracht om verder te gaan

Zoals we nu leven, is niet waar jij of ik naar streef

En zijn we niet gelukkig, maar zeggen: ik leef