Ik ren weer eens tegen horden
schop argeloos tegen een steen
Wat moet het vandaag weer worden
waar ga ik nu weer eens heen
Tot mijn grote spijt
weet ik soms niet hoe
En ben ik even de weg kwijt
gedachtes….. ik ben zo moe
Donkere wolken pakken samen
er flits een onweer voorbij
Ik ben bang, help deze eenzame
is dit leven zo weggelegd voor mij
Het zijn de dagen van het verleden
zie de zon even niet schijnen
Ik moet toch doorlopen in het heden
moest er zoveel in mijn leven verdwijnen
Tranen vloeien in de donkere nacht
ik huil mezelf naar het ontwaken toe
Wetend dat er een toekomst wacht
zet ‘s morgens een masker op, ik weet hoe
Herinneringen doen zo’n pijn
het was zo vreselijk hard
Laat me een kind van de zon zijn
de warmte ontvangen, is dat zo apart
Neem me mee en laat me lopen
als jij je best doet en me liefde schenkt
Dan kan ik op een toekomst hopen
de schat die me lachend wenkt
Doe mijn hart geen verdriet
het kan er niet meer bij, echt niet meer
Als jij me nu ook nog eens verliet
dan gaat mijn leven helemaal tekeer
| hiljaa: | Donderdag, juli 28, 2005 22:06 |
| kijk niet terug maar ga vooruit! knufliefs--hiljaa-- |
|
| Rien de Heer: | Donderdag, juli 28, 2005 21:45 |
| Je kunt hewt verleden niet vergeten.moet je ook niet maar probeer het te accepteren en leef het heden.... Groetjes, Rien. |
|
| sunset: | Donderdag, juli 28, 2005 21:29 |
| Zo angstig-droef verwoord. Liefs en warme knuf / sunset PS: Bedenk dat angst altijd de slechtste raadgever is. |
|
| psych: | Donderdag, juli 28, 2005 17:37 |
| zo gevoelig, verdrietig, laat alles maar zo zijn en laat je gaan met de stroming mee |
|
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 28 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||