als parels voor de zwijnen
't lijkt godver wel de herberg waar
gemengd met 't stro en schapen haar
de liefde langzaam doodbloed
dan gaat het om je eigen jong
en spreek je met gespleten tong
zoals alleen een slang doet
een voor een trekt jouw kudde uit
jouw ark is een verloren schuit
verwarde geest met varkens snuit
maar niemand die het ziet
niet gesnapt en niet geliefd
een gemene, ouwe hypocriet
zo zal jouw schim hier dwalen
je verdrinkt in jouw verhalen
terwijl wij nog jaren blijven balen
we zullen allemaal verdwijnen
als sneeuw voor de zon
maar eigenlijk waren wij
de parels voor de zwijnen.
Reacties op dit gedicht
| dedutchess: | Maandag, augustus 29, 2005 06:11 |
| nee... gemeen | |
| critic: | Vrijdag, augustus 26, 2005 00:50 |
| ziek | |
| Mathilde: | Zondag, augustus 07, 2005 22:06 |
| als 't niet zo triest was zou je je kapot lachten! liefs, mathilde |
|
| Mathilde: | Zondag, augustus 07, 2005 22:06 |
| ehm...lachen bedoel ik dus! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: gunny | 
|
|
| Gecontroleerd door: kitty23 | ||
| Gepubliceerd op: 30 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||