de volmaaktheid
De volmaaktheid
Net nu de wind was gaan liggen
Komt ie weer opsteken
Een rimpel op het oppervlak van onze liefde
Een briesje verspreidt de kringen
Zachtjes, bijna geluidloos…
Die kringen spreiden
Maar langzaam aan worden de bewegingen zachter
En blijft er alleen maar een rimpelloze oppervlakte weer over…
Geen enkele storm, geen enkel briesje
Kan deze oppervlakte constant in beweging houden
Maar altijd weer wordt het een serene rust
De volmaaktheid van onze liefde voor elkaar….
rev
Net nu de wind was gaan liggen
Komt ie weer opsteken
Een rimpel op het oppervlak van onze liefde
Een briesje verspreidt de kringen
Zachtjes, bijna geluidloos…
Die kringen spreiden
Maar langzaam aan worden de bewegingen zachter
En blijft er alleen maar een rimpelloze oppervlakte weer over…
Geen enkele storm, geen enkel briesje
Kan deze oppervlakte constant in beweging houden
Maar altijd weer wordt het een serene rust
De volmaaktheid van onze liefde voor elkaar….
rev
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, augustus 04, 2005 00:06 |
| deze zo grote liefde, tot in de diepste stilte toe, toont het evenbeeld, de voorbode van het verbond dat ons allen bezielt. hans |
|
| MayadeBij*: | Zondag, juli 31, 2005 17:48 |
| Erg mooi! Zo dan, ik word net wakker :) Zes uur in de avond.. dat is lang geleden ;) | |
Over dit gedicht
| Auteur: rev | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 31 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||