[Vermoord]
Het kon geen toeval zijn.
Die jongens zaten in een complot.
Het was gedaan, het deed pijn.
Mijn vrolijke glimlach was verrot.
Ze hadden je bang gemaakt.
Je zolang gekweld,
tot je erbij neer viel.
Mijn hart werd geraakt,
toen ik hoorde,
dat je was gedood met geweld!
Dit kon absoluut geen toeval zijn.
Boze gezichten zaten opgekropt.
Neergestoken in een drukke winkelstraat.
Met een spoor van bloed.
En een mes, werd je hart gestopt.
Uit mijn ogen bloeiden tranen.
Ik ging kijken op de plek,
waar het leven je in de steek had gelaten.
Maar even leek het alsof de winkelstraat,
was verlaten.
Reacties op dit gedicht
| AMBER DESPOTRA: | Zondag, juli 31, 2005 20:54 |
| Ik krijg er rillingen van...:S Heel veel sterkte, KUS. |
|
| kimW: | Zondag, juli 31, 2005 17:42 |
| krijg het er koud bij... sterkte kimkus |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sjarlotte | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 31 juli 2005 | ||
| Thema's: | ||