Ergens op de grens
van mijn blikveld
zie ik je langzaam verdwijnen
blijf kijken
hoe je aan kracht verliest
en telkens raak je mijn ziel
je maakt deel uit van mijn bestaan
soms wordt je zo vanzelfsprekend ervaren
en als ik naar dit landschap kijk
heeft het iets uitnodigends
je hebt iets eindeloos
als ik kijk naar de
ondergaande zon.
lommert: | Woensdag, augustus 03, 2005 22:19 |
in ♪☺ één woord prachtig..zo een adembenemend mooi gedicht.. liefs willem |
|
hiljaa: | Maandag, augustus 01, 2005 22:21 |
prachtig gejeel! knufliefs--hiljaa-- |
|
sunset: | Maandag, augustus 01, 2005 15:36 |
Mooi tonend verwoord. Maar dat is jou wel toevertrouwd. Liefs en fijn dat je er weer bent / sunset |
|
Niniki: | Maandag, augustus 01, 2005 13:13 |
wauwwww Bieke! knuffie Niniki |
|
Lia : | Maandag, augustus 01, 2005 07:18 |
heel mooi beeldend weergeven.. knuf, | |
Fri..: | Maandag, augustus 01, 2005 01:11 |
Heel mooi dit, meevoelend Liefs, Frida |
|
milamber: | Maandag, augustus 01, 2005 00:50 |
herkenbaar mooi beschreven, trusten kerwin |
|
m@rcel: | Maandag, augustus 01, 2005 00:49 |
heel mooi geschreven Slaap lekker m@rcel |
|
Annemieke van der Ven: | Maandag, augustus 01, 2005 00:26 |
Mooi... Liefs Annemieke |
|
maria : | Maandag, augustus 01, 2005 00:26 |
ik koester mij aan jou voeldicht geeft warmte aan mijn hart en gezicht liefs, maria |
|
Auteur: Bieke | ||
Gecontroleerd door: benji | ||
Gepubliceerd op: 01 augustus 2005 | ||
Thema's: |