Spijt van wat ik zei,
wat ik deed, wat ik in
m'n verdoemde hoofd haalde
recht ertoe had ik niet
Nooit mij gekwetst, nooit
iets te veel gezegd. Niets
kan ik doen om dit te
verbloemen, verpraten
Eeuwige pijn in één dag
gevoeld, wetende dat mijn
liefde enkel pijn doet
want zeg mij: wie, o wie
heeft ooit een goed gevoel
gehad bij die vermaledijde
liefde, mij ertoe brengend
woorden te gooien die raakten
Zwijgen doe ik nu maar
stilletjes wegkwijnen
hopen dat jij mij dit
maar wéér kan vergeven
Laatste twijfel of
dit leven, dit zielig,
zerend, zagend leven
nog wel zin heeft..