een mens wordt pas gewaardeerd,
als zijn leven is gepasseerd.
wil het leven nu verlaten,
want begin nu echt alles te haten.
maar blijf in het leven staan,
wil niemand met verdriet achterlaten laat staan met een traan.
ik zit hier weeral een een hele tijd met mijn verdriet,
en doe tegen de buiten wereld alsof ik van het leven geniet.
mijn leven stelt nu niks meer voor,
maar voor mijn familie en vrienden leef ik door.
thuis ben ik wie ik ben,
dan ben ik diegene hoe niemand me ken.
zal er toch eens met iemand over moeten praten,
zodat ik stop met het leven te haten.
groeten henk
blvblv: | Donderdag, augustus 11, 2005 10:43 |
Pfff,... word ik nu toch wel een beetje :( van zuh... juh kan altyd bij mij terecht :d, pff.. mja:d, ik herken alles van muh wel in jou gedichtjuh zuh:s :) maar toch met ZOVEEL gevoel geschreven, echt, Henkiej, KBEWONDER JOU!!! XxX-Joyceke-XxX |
|
vulcana: | Vrijdag, augustus 05, 2005 17:25 |
triest :( hou je sterk! praat er inderdaad eens met iemand over dat kan voor een opluchting zorgen! en tracht het daarna allemaal wat positiever te zien, hoe moeilijk dat ook zijn kan kusjes Vulcana |
|
Tom de Vries: | Maandag, augustus 01, 2005 16:53 |
je lijkt mij wel... | |
*bLaCk*RoSe*: | Maandag, augustus 01, 2005 16:38 |
Heey.. je moet er idd over gaan praten, maakt niejt uit met wie.. Sterkte.. XxXxX |
|
Auteur: gwbuyze | ||
Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
Gepubliceerd op: 01 augustus 2005 | ||
Thema's: |