Elke keer een beetje meer.
Morgen kijk ik zachtjes,
de ogen tegemoet.
En bespelen voeten stranden,
zingen winden regen,
langs de randen
van m’n hoed.
Als elke dag
lijkt te vervagen
en ik stil de handen strek,
grijpend naar wat rest.
Maar sterf ik toch weer
telkens, elke keer
een beetje meer. En
bloed ik dode tranen
die ik tot ’t gezoute
zeewater bekeer.
Reacties op dit gedicht
| -Rosa-: | Dinsdag, augustus 16, 2005 15:39 |
| opnieuw prachtig .. hoogachtend, |
|
| sunset: | Dinsdag, augustus 02, 2005 09:00 |
| Prachtige verwoording dit. Al had ik, persoonlijk, meer voor een andere lay-out gekozen. Misschien gewoon zonder witregels (zeker de laatste twee strofes) er tussen? Liefs en fijne dag nog / sunset Liefs en fijne dag / sunset |
|
| Tom de Vries: | Dinsdag, augustus 02, 2005 06:21 |
| zo zo, gedicht 254 al weer, ga zo door meid! | |
| Niniki: | Dinsdag, augustus 02, 2005 00:40 |
| knap neergezet. knuffie Niniki |
|
| L.Bert: | Dinsdag, augustus 02, 2005 00:28 |
| Indringend prachtig. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Elientjen | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 02 augustus 2005 | ||
| Thema's: | ||